هفته بهزیستی برخادمان بی تکلف وبی ادعا مبارک

 مفهوم ومعنی بهزیستی در خودکلمه نهفته است به معنی بهتر و(زیست) به مفهوم حیات وزندگیست بنابراین بهزیستی یعنی تقدیم زندگی وحیات بهتر به همه موجودات زنده بویژه انسانهاست. 

در جامعه تعداد کمی انسان هستند که حاضرند وقت وآسایش خودرا صرف نمایند وهمهٔ مشکلات را به جان بخرند تادر سایه وپرتو زحمات وخدماتشان افراد نیازمند آسوده تر زندگی کنند.

 . دین مجموعهٔ فرامین ودستوراتی الهی است که رابطه انسان را با خودش،با خدا،با جامعه وباطبیعت تعیین مینماید. کسانیکه آستین  بالا زده وبی منت به مددجویان کمک مینمایند وآثار غم،اندوه،وناامیدی راازرخسار آنان میزدایند ودر عوض شادی،امید ونشاط را به آنان هدیه مینمایند فرشتگانی هستند که زبان،قلم  و کلمات از تحسین وستایش آنان قاصر و عاجزاست!!!.وبا هیچ بیان و هدیه ای نمیتوان پاسخ زحمات و فداکاریهای این عزیزان را جبران نمود.(این یعنی رابطه انسان با جامعه) وفقط خداوند متعال، قادربه دادن   پاداش واجر،به آنهاست

امام علی(ع)میفرمایند:

بخشندگی وکمک به دیگران گناهان را پاک ومحبت دلها را زیاد میکند.

به عقیده بنده عمل درست، عملی است که به ارتقاء سطح شادکامی درفرد منجر میشود و بهزیستی یعنی بازکردن پنجره شادکامی به روی نیازمندانی که استحقاق شاد زیستن را دارندواین یک عمل صددرصد درست است.

 

گامی دیگر به جلو تا افتتاح

پروژه برق رسانی به مجتمع چند منظوره خدمات بهزیستی مزینان تکمیل شد
پروژه برق رسانی  مجتمع چند منظوره بهزیستی مزینان بعد از گذشت شش ماه از شروع آن به همت مدیر عامل موسسه ،مسئولین زحمتکش منطقه و نیکوکاران همیشه همراه با موفقیت پایان یافت.
 به گزارش روابط عمومی موسسه خیریه حضرت نرجس خاتون(س)مزینان؛ با  نصب کنتور برق ،آب و گاز و اتصال آن به تاسیسات پروژه ،بزودی شاهد افتتاح فاز یک این مجتمع که یکی از بزرگترین مراکز توانبخشی جامع روستایی است خواهیم بود.
لازم به ذکر است فاز یک با متراژ500 متر مربع زیر بنا و دارا بودن تجهیزات کامل فیزیوتراپی پذیرای سالمندان پدر و مادر در سطح منطقه می باشد.

توزیع سبد کالا به مناسبت سال نو

موسسه خیریه حضرت نرجس خاتون(س) در ایام سال جدید قصد توزیع سبد کالا بین مددجویان تحت پوشش خود را دارد

به گزارش روابط عمومی موسسه خیریه حضرت نرجس خاتون(س)مزینان؛مدیریت موسسه همچون سنوات گذشته و به منظور کمک به مددجویان تحت پوشش خود قصد توزیع سبد کالا بین آنها را دارد که این سبد متشکل خواهد بود از مرغ،گوشت گرم،ماکارونی ،برنج،شکلات ،روغن،...(هر سبد کالا یکصد هزار تومان)

فاطمه گلستانی مدیر عامل موسسه در همین ارتباط گفت:همانگونه که مردم عزیز و خیّر در ارتباط هستند این موسسه علاوه بر اینکه در حال ساخت یک مجتمع چند منظوره خدمات رفاهی درمانی برای مددجویان خود می باشد همواره نسبت به کمکهای مالی،درمانی ،و خدماتی برای عزیزان تحت پوشش خود دریغ ننموده و در مناسبتهای مختلف نسبت به توزیع سبد کالا نیز اقدام نموده است که در همین ارتباط برای ایام نوروز امسال قصد توزیع سبد کالا را نیز داریم به همین منظور از تمامی همراهان موسسه مجدداً تقاضا داشته همچون گذشته کمکهای خود را از این موسسه دریغ نکرده و وجوهات نقدی خود را به شماره حساب زیر واریز نمایند

حساب بانک صادرات شعبه مزینان:

حساب:0104796105000

کارت:6037691990029407

قطره قطره جمع گردد وانگهی...

💚 داستانی واقعی که انسان را دگرگون می کند ...
 یک روز یک دختر کوچک کنار یک کلیسای محلی ایستاده بود
دخترک قبلا یکبار آن کلیسا را ترک کرده بود
چون به شدت شلوغ بود .
همان طورکه از جلوی کشیش رد می شد
با گریه گفت : " من میتونم به کانون شادی داخل کلیسا بیام ! "

کشیش با نگاه کردن به لباس های پاره ،
 کهنه و کثیف او تقریباً توانست علت را حدس بزند و دست دخترک را گرفت و به داخل برد و جایی برای نشستن او در کلاس کانون شادی پیدا کرد
دخترک از اینکه برای او جا پیدا شده بود بی اندازه خوشحال بود
و شب موقع خواب به بچه هایی که جایی برای خواب نداشتند فکر می کرد .

دو سال بعد
آن دختر کوچولو در همان آپارتمان فقیرانه اجاره ای که داشتند ، بر اثر بیماری فوت کرد
والدین او با همان کشیش خوش قلب تماس گرفتند تا کار های کفن و دفن دخترک را انجام دهد .

در حالی که داشتند بدن کوچکش را جا به جا می کردند ، یک کیف پول قرمز چروکیده و رنگ و رو رفته پیدا کردند که به نظر می رسید دخترک آن را از آشغال های دور ریخته شده پیدا کرده باشد .

داخل کیف 57 سنت پول و یک کاغذ وجود داشت که روی ان با یک خط بچگانه قشنگ نوشته شده بود : " این پول برای کمک به کلیسای کوچکمان است برای اینکه کمی بزرگتر شود تا بچه های بیشتری بتوانند به کانون شادی بیایند . "
این پول تمام مبلغی بود که آن دختر توانسته بود در طول دو سال به عنوان هدیه ای پر از محبت برای کلیسا جمع کند .

وقتی که کشیش با چشم های پر از اشک نوشته را خواند ،
 به سرعت سمت کلیسا رفت
و قصه فداکاری و از خود گذشتگی آن دختر را تعریف کرد .

او انگیزه افراد کلیسا را برانگیخت تا پول کافی فراهم کنند تا بتوانند کلیسا را بزرگتر بسازند .

اما داستان اینجا تمام نشد
یک روزنامه که از این داستان خبردار شد ، آن را چاپ کرد
 بعد از آن یک دلال معاملات ملکی مطلب روزنامه را خواند و قطعه زمینی را به کلیسا پیشنهاد کرد که هزاران دلار ارزش داشت .

وقتی به آن مرد گفته شد که آنها توانایی خرید زمینی به آن مبلغ را ندارند ، او حاضر شد زمینش را به قیمت  57 سنت به کلیسا بفروشد .

اعضای کلیسا مبالغ بسیاری هدیه کردند و پولهای زیادی هم از دور و نزدیک به دست آنها می رسید .

در عرض پنج سال هدیه آن دختر کوچولو تبدیل به 250 هزار دلار  شد!
امروز اگر شما گذرتان به شهر فیلادلفیا بخورد
 به کلیسای
 Temple Baptist Church
 که 3300 نفر ظرفیت دارد سری بزنید .
و همچنین از دانشگاه
Temple University
 که تا به حال هزاران فارغ التحصیل داشته نیز دیدن کنید .

همچنین بیمارستان سامری نیکو
( Good Samaritan Hospital )
 و مرکز " کانون شادی " که صد ها کودک زیبا در آن هستند را ببینید .
 مرکز " کانون شادی " به این هدف ساخته شد که هیچ کودکی در آن حوالی روز های یکشنبه را خارج از آن محیط باقی نماند .

در یکی از اتاق های همین مرکز می توانید عکسی از صورت زیبا و شیرین آن دخترک ببینید که با 57 سنت پولش ، که با نهایت فداکاری جمع شده بود ، چنین تاریخ حیرت انگیزی را رقم زد . در کنار آن ، تصویری از آن کشیش مهربان ، دکتر راسل اچ. کان ول که نویسنده کتاب " گورستان الماس ها " است به چشم می خورد .

این یک داستان حقیقی بود که نشان می دهد که  چه کار هایی را با هزینه ای اندک ولی پشتوانه ای بزرگ مانند "قلب مهربان آن کودک"  میتوان به انجام رساند.

" نیتهاى ما مى تواند جهان را شفا دهد ! "💚

موسسه بدلیل نداشتن بودجه کافی و عدم کمکهای دولتی برای افتتاح فاز یک مجتمع چند منظوره خدمات بهزیستی که برای نگهداری سالمندان در نظر گرفته شده دچار مشگل است ونیازمندمساعدت عزیزان خیّر هر چند اندک می باشد

پیامهای سلامتی

کمک به سالمندان برای رهایی از افسردگی

چرا اکثر افراد سالمند بی حوصله و گوشه گیر هستند و علاقه به تنهایی دارند و از بودن در جمع و سرو صدای زیاد فراری هستند همه این موارد نشان دهنده ابتلای آنان به افسردگی است چه کارهایی در این زمینه می توانیم برای آنان انجام دهیم؟

– پدرم خیلی بی حوصله است. هرچه به او اصرار می کنیم حداقل روزی یک بار برای پیاده روی از منزل خارج شود اعتنایی نمی کند…

– وقتی می خواهیم جایی مثلا میهمانی برویم، مادرم می گوید من نمی آیم، شما بروید. ما می مانیم که چه کنیم. از یک طرف دلمان می خواهد برویم یا اساس مجبوریم که برویم و از طرف دیگر دلمان پیش او می ماند. همه اش می ترسیم برایش اتفاقی بیفتد. مجبور می شویم رسیده یا نرسیده خداحافظی کنیم و برگردیم…

اینها نمونه هایی از گلایه هایی است که گاه و بیگاه از زبان خانواده های سالمندان این مرز و بوم شنیده می شود. به راستی سالمندان ما تا این حد مردم گریز و انزواطلب هستند؟ چرا از فرصتی که دارند استفاده نمی کنند؟ چرا به دامان بی عملی افتاده اند؟ آیا پیری و سالخوردگی آنها را چنین می کند یا باید جای دیگری دنبال علت گشت؟ حقیقت این است که پاسخ این سوال های آنقدرها ساده نیست یا بهتر بگوییم تنها یک پاسخ برای آنها نمی توان یافت.

این مدعا که سالمندی و افسردگی عجین هستند و افسردگی بخشی از سالمندی طبیعی است مدت هاست رد شده و بی اساس بودن آن در پژوهش های مختلف به اثبات رسیده است. برعکس، بسیاری از مطالعه ها نشان داده اند گرچه سالمندان با بیماری های مزمن متعدد و گاهی معلولیت هایی دست به گریبانند، وقتی شرایط مناسبی برایشان مهیاست، از روحیه بالایی برخوردارند و حتی در مقایسه با افرادی که وضعیت آنها را از بیرون ارزیابی می کنند، مانند اعضای خانواده یا پزشکشان، دید مثبت تری نسبت به وضعیت خود و آینده دارند.

بدیهی است سالمندانی که از قدیم خویی افسرده و مضطرب داشته اند، وقتی به دوران سالمندی می رسند کماکان این خصلت خود را حفظ می کنند، ولی این موضوع در مورد بیشتر سالمندان صادق نیست.

نتایج مطالعه هایی که در سال های اخیر روی سالمندان کشور ما انجام شده نشان می دهد علائم افسردگی در آنها، در مقایسه با بسیاری از دیگر کشورهای جهان شایع تر است (20 تا 30 درصد در مقایسه با 8 تا 15 درصد در مطالعه های انجام شده در کشورهای غربی). این تفاوت را چگونه می توان توجیه کرد؟

پیرشدن جمعیت در کشور ما پدیده ای تازه و شاید بتوان گفت تا حدودی غافلگیرکننده است. هنوز زیرساخت های لازم برای اینکه سالمندان بتوانند از اوقات فراغتشان لذت ببرند به اندازه کافی وجود ندارد.

باید باشگاه هایی مختص سالمندان احداث کنیم

در برخی از نقاط دنیا این مشکل را با ایجاد باشگاه های سالمندان در محله ها تا حدودی حل کرده اند. باشگاه سالمندان محلی است با امکانات فرهنگی، ورزشی و تفریحی نه چندان گسترده که خود سالمندان در برنامه ریزی و مدیریت آن سهم دارند.

چنین مکانی امکان آن را فراهم می کند که سالمندان دور هم جمع شوند و از مصاحبت یکدیگر لذت ببرند و کنار آن با شرکت در فعالیت های آموزشی، فرهنگی و گردشگری اوقات خود را به گونه ای ارزشمند پرکنند. در برخی از شهرهای کشور ما نیز رفته رفته این گونه مراکز راه اندازی شده است (بیشتر زیر نظر شهرداری ها) ولی دامنه آنها محدود است و به دلیل تبلیغات ناکافی اغلب سالمندان امکان حضور در آنها را ندارند.

در نتیجه، تنها امکاناتی که برای بیشتر سالمندان مهیاست، پارک ها هستند. بسیاری از سالمندان به دلایل مختلف رفتن به پارک را دوست ندارند، یکی از آنها مساله آلودگی هوا و دیگری عدم مناسب سازی پارک هاست که باعث می شود سالمندان برای جلوگیری از ابتلا به بیماری های قلبی و تنفسی یا زمین خوردن از رفتن به پارک صرف نظر کنند.

از سوی دیگر، مشارکت اجتماعی در سلامت سالمندان خصوصا سلامت روان آنها نقش عمده ای دارد.

روابط اجتماعی کم سالمندان آنها را منزوی می کند

باید به این نکته نیز توجه کنیم که کاهش ارتباط با دوستان به دلیل بازنشستگی، بیماری یا از دست دادن آنها، جدا شدن فرزندان به دلیل تحصیل، ازدواج یا مهاجرت و… شبکه اجتماعی سالمند یا مهاجرت و… شبکه اجتماعی سالمند را محدود و او را به تنهایی و انزوا تهدید می کند، بنابراین سازمان ها و نهادهای مسئول ارائه خدمت به سالمندان باید هرچه زودتر درصدد برنامه ریزی برای اوقات فراغت آنها برایند تا سالمندان سالم تر و شادتر بمانند. این کار مقرون به صرفه نیز هست چون با پیشگیری از ابتلا به بیماری های روانی از هزینه های درمان سالمندان به میزان قابل توجهی می کاهد.

شیوه زندگی تان را تغییر دهید

اگرچه تلاش برای ارتقای کیفیت زندگی سالمندان مسئولیتی جمعی است، ولی نباید در این میان مسئولیت فردی خود سالمندان را نادیده گرفت. ماندن در خانه، روی گرداندن از فعالیت های ارزشمند و لذت بخش، انتخاب شیوه زندگی غیرفعال و… باعث می شود روحیه سالمندان به سمت افسردگی برود. هر فردی وقتی از دنیای بیرون می بُرد و به درون خود پناه می برد، خود را عملا در معرض انواع بیماری ها قرار داده است.

وقتی رویداد بیرونی جالبی را تجربه نکرده ایم که به آن فکر کنیم به کند و کاو در وضعیت خودمان می پردازیم و از آنجا که سالمندی با دشواری ها و استرس هایی همراه است دنیا را تیره و تار می بینیم. هرچه دلتنگ تر و بی حوصله تر شویم، آستانه تحملمان پایین تر می آید، درد بیشتری حس می کنیم و خود را ناتوان تر می بینیم. به عبارت دیگر، در چرخه معیوبی می افتیم که روز به روز بیشتر ما را به سوی ناامیدی می برد. برای شکستن این چرخه معیوب باید فعالانه برخورد کنیم.

*روان پزشک سالمندان، عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

هفته نامه سلامت – دکتر مهشید فروغان*: