پنج نکته درباره رفتار با افراد عقب مانده ذهنی

حتماًمی‌دانید که عقب ماندگی ذهنی یک بیماری مغزی است و فرد عقب مانده ذهنی،فردی است که سن عقلی او از سن تقویمی‌اش کمتر است. این بیماری در اثراختلالات ژنتیکی و یا دیگر عوامل مثل شرایط دوران بارداری و زایمان مادر به وجود می‌آید.

اولین نکته‌ای که قبل از هر چیز والدین و دیگر اعضای خانواده این افرادباید بدانند این است که از داشتن چنین فردی (فرزند، خواهر یا برادر) احساس ناراحتی نکنند و خجالت نکشند.

در برخی موارد دیده شده است که اطرافیان این افراد بخصوص والدین احساس گناه می‌کنند و این موضوع باعث بر هم ریختگی روابط عاطفی آن‌ها با اعضای خانواده می‌شود در حالی که معمولا فرد عقب مانده ذهنی درک عاطفی و هیجانی مناسبی از محیط اطراف خود دارد، پس به شما توصیه می‌کنم:

* در اولین گام، وی را کاملا بپذیرید. البته با توجه به سن او احتمالا باید این پذیرش اتفاق افتاده باشد.
 

* نکته دومی که باید بدانید این است که انتظارات خودتان را از او در حد توان و ظرفیتش مطرح کنید. این کار می‌تواند در قالب واگذاری کارهای ساده و قابل انجام و ب نوعی راحت به او محقق شود.
 

*در گام سوم سعی کنید با واگذاری کارهای کوچک و در حد توان، ظرفیت و توانمندی‌های شخصی او را بالا ببرید. واگذاری کارهای شخصی به خودش با نظارت شما کمک بزرگی به اوست.

* نکته چهارم و در خور توجه که خانواده‌های این افراد باید در نظر گیرند
این است که آن‌ها را از محیط‌های طبیعی و اجتماعی به دلیل مشکلی که دارند
جدا نکنند. جداسازی این افراد در صورتی که مشکل خاصی یا نیاز به مراقبت جدی
نداشته باشند توصیه نمی‌شود.

* نکته پنجم که تاکید بسیار زیادی باید روی آن انجام گیرد، پرهیز از تحقیر و تنبیه این قبیل افراد است. به هیچ وجه به خودتان و به دیگران اجازه ندهید که آن‌ها را مسخره کنند.

* برای آموزش او می‌توانید به سازمان بهزیستی مراجعه و از نحوه خدمات آموزشی که از طریق این سازمان قابل ارائه است اطلاع پیدا کنید. همچنین مراکزی در بیشتر شهر‌ها وجود دارد که معمولا به صورت خیریه اداره می‌شود و می‌توانند کمک‌های آموزشی مناسبی را به او ارائه کنند.

باز نشر از:http://www.iranneeds.com